Ptaki Okolic Rogoźna

Dalszy ciąg łapania w trzcinowiskach porastających łąki i starorzecza w pobliżu ujścia Małej Wełny do Wełny. Odłowy prowadziliśmy przez 13 całych dni, 3 popołudnia i 2 poranki. Złapało się 650 ptaków z 31 gatunków, w tym 39 retrapów. Podobnie jak we wrześniu, zdecydowanie dominowały 3 gatunki: modraszka, potrzos i makolągwa. Najliczniejszy, jednorazowy odłów modraszek miał miejsce rankiem 3 października, kiedy złapało się ich 41. Przeanalizowaliśmy odłowione modraszki pod kontem płci i wieku. Wśród 149 modraszek było 127 osobników w pierwszym kalendarzowym roku życia (85,2%) i 22 starsze (14,8%). Jeśli chodzi o płeć, to było 71 samców (47,7%), 78 samic (52,3%). W opisywanym okresie zwiększyła się liczba odłowionych rudzików, strzyżyków i potrzeszczy. Pojawiły się dość licznie czyże – głównie w zakrzewieniach wierzbowych porastających starorzecze. Złapało się też kilka wąsatek, w co już zaczęliśmy wątpić, ponieważ bardzo mało jest tegorocznych kwiatostanów trzcin, na których te ptaki żerują. Niewątpliwymi atrakcjami w tym łapaniu były: grubodziób i dzięcioł zielony.

Złapały się też dwa ptaki, które zwróciły uwagę swymi nietypowymi cechami. Złapała się kolejna sroka-inwalidka. O ile poprzednia nie miała jednej nogi, to ta miała obydwie, ale obydwie martwe. Nie było na co założyć obrączki, więc poleciała “goła”. Po wypuszczeniu siadła kilkanaście metrów dalej, lądując na brzuchu. Po dwóch dniach spotkaliśmy ją znowu, siedzącą na ziemi, kilkaset metrów dalej. Gdy podchodziliśmy, zupełnie sprawnie wzbiła się i odleciała. Drugi ptak, to potrzos z nietypową jedną sterówką wystającą sporo poza kraniec ogona.

Pełna lista odłowu przedstawia się następująco:

Kolejne łapanie w trzcinowiskach porastających łąki i starorzecza w pobliżu ujścia Małej Wełny do Wełny. Trzciny w tym roku bardzo słabo rosły. Jak widać na załączonym zdjęciu dominują suche źdźbła z poprzednich lat. Nowych jest bardzo mało i nie wyrastają ponad stare. Sieciami przegrodziliśmy też starorzecze porośnięte krzaczastymi wierzbami.

Odłowy prowadziliśmy przez 12 całych dni, 4 popołudnia i 3 poranki. Złapały się 748 ptaków z 27 gatunków, w tym 35 retrapów. Zdecydowanie dominowały 3 gatunki: modraszka, makolągwa i potrzos. Najliczniej ptaki łapały się rano i wieczorem; środek dnia, to pojedyncze osobniki. Modraszki łapały się przez cały czas, lecz były dni, kiedy rankiem było ich zdecydowanie więcej. Rekordowy odłów miał miejsce  rankiem 22 września, kiedy złapało się jednorazowo 100 modraszek. Ewidentnie były to ptaki z przelotnego stada, o czym świadczy osobnik  z obcą – polską obrączką, która wyglądała na świeżo założoną. Przeanalizowaliśmy odłowione modraszki pod kontem płci i wieku. Wśród 225 modraszek było 210 osobników w pierwszym kalendarzowym roku życia (93,3%) i 15 starszych (6,7%). Jeśli chodzi o płeć, to były 102 samce (41,8%), 120 samic (56,9%) i 3 osobniki o niepewnej płci (1,3%). Potwierdza się sytuacja zaobserwowana w czasie wiosennego przelotu przy karmniku, że samice są bardziej skłonnego do migracji. Makolągwy łapały się wieczorem, gdy przylatywały tutaj na noclegowisko. Potrzosy najliczniej łapały się rankiem.

Zauważalnym gatunkiem, charakterystycznym dla tej pory roku w trzcinach były pokrzywnice. Łapały się też ostatnie osobniki letnich gatunków: dymówki, trzciniaki, trzcinniczki i rokitniczki. Z rzadko odławianych gatunków warto wymienić zimorodka (pierwszy w tym roku!) i podróżniczka.

Trudno nie wspomnieć o sroce z jedną nogą. Był to ptak w pierwszym kalendarzowym roku życia. W upierzeniu bardzo duże partie piór juvenalnych – wygląda na to, że to ptak z późnego lęgu lub pierzenie spóźnione w związku z kalectwem. Kondycja ptaka była dobra.

Pełna lista odłowu przedstawia się następująco:

Dwanaście ptaków zaobrączkowanych w czasie tego łapania złapało się ponownie: 3 makolągwy, 2 modraszki, 2 trzciniaki, 2 trzcinniczki, 1 potrzos, 1 pierwiosnek, 1 czarnogłówka.

Dziewiąte i dziesiąte, po kilkudniowej przerwie, łapanie w trzcinowiskach na Jeziorze Kaliszańskim. Użyliśmy 21 sieci i znów wabiliśmy dymówki głosem z magnetofonu. Łapanie trwało dwa wieczory i cały dzień między nimi. Złapały się  162 ptaki z 17 gatunków, w tym 4 retrapy.  Większość z nich – 86, to oczywiście dymówki, z czego 83 złapały się pierwszego wieczora i tylko 3 drugiego. Skład odłowionej próby dymówek był następujący: dorosłe – 5, młodociane – 81, czyli 32,4 młodego na 2 dorosłe. Jeśli chodzi o ptaki dorosłe, to oznaczyliśmy je następująco: 3 samce i 2 samice. Odłowy w ciągu całego dnia przyniosły spora liczbę gatunków. Były wśród nich młodociane wąsatki i dwa trzcinniczki z identycznymi “paskami głodowymi”, więc pochodzące z pewnością z jednego lęgu.

Pełna lista odłowu przedstawia się następująco:

Ósme łapanie w trzcinowiskach na Jeziorze Kaliszańskim. Liczba sieci pozostała taka jak poprzedniego dnia, tj. 23 i znów wabiliśmy dymówki głosem z magnetofonu. Sieci zostały zwinięte po wyjęciu ptaków. Złapały się  584 ptaki z 5 gatunków, w tym 20 retrapów.  Większość z nich – 570, to oczywiście dymówki. Skład odłowionej próby dymówek był następujący: dorosłe – 145, młodociane – 425, czyli 5,9 młodego na 2 dorosłe. Jeśli chodzi o ptaki dorosłe, to oznaczyliśmy je następująco: 68 samców, 39 samic i 38 bez oznaczenia płci. Tym razem brzegówek było znacznie mniej.

Pełna lista odłowu przedstawia się następująco:

Siódme łapanie w trzcinowiskach na Jeziorze Kaliszańskim. To zupełnie nieoczekiwana sytuacja na noclegowiskach dymówek. W minionych latach, na innych stanowiskach z łapania na łapanie liczba odławianych ptaków szybko się zmniejszała. W konsekwencji, chyba nigdy nie łapaliśmy więcej niż cztery razy na jednym stanowisku. Tego wieczoru zwiększyliśmy liczbę sieci do 23 i znów wabiliśmy dymówki głosem z magnetofonu. Sieci pozostały do rana. Złapały się  704 ptaki z 11 gatunków, w tym 18 retrapów.  Większość z nich – 616, to oczywiście dymówki; z tej liczby tylko 19 złapało się rano. Skład odłowionej próby dymówek był następujący: dorosłe – 139, młodociane – 477, czyli 6,9 młodego na 2 dorosłe. Jeśli chodzi o ptaki dorosłe, to oznaczyliśmy je następująco: 81 samców, 35 samic i 23 bez oznaczenia płci. Tym razem znów było sporo brzegówek. Tu struktura wiekowa była  następująca: dorosłe – 14, młode – 35, czyli 5,0 młodego na 2 dorosłe.

Pełna lista odłowu przedstawia się następująco:

Szóste łapanie w trzcinowiskach na Jeziorze Kaliszańskim. Tego wieczoru zwiększyliśmy liczbę sieci – do 26. W odróżnieniu od poprzednich wieczorów, nie wabiliśmy ptaków głosem. Po wyjęciu ptaków, sieci zostały zsunięte, żeby wyeliminować poranny odłów. Złapały się  374 ptaki z 8 gatunków, w tym 4 retrapy. Większość z nich – 339, to oczywiście dymówki. Skład odłowionej próby dymówek był następujący: dorosłe – 46, młodociane – 293, czyli 12,7 młodego na 2 dorosłe. Jeśli chodzi o ptaki dorosłe, to oznaczyliśmy je następująco: 27 samców, 11 samic i 8 bez oznaczenia płci. Nielicznie przyleciały na noclegowisko również: brzegówki, makolągwy i pliszki żółte. Najciekawszym ptakiem tego wieczoru był mieszaniec międzygatunkowy oknówki i dymówki. To już piąty odłowiony przez nas taki oryginalny okaz. Wszystkie odłowiliśmy właśnie na noclegowiskach.

Piąte łapanie w trzcinowiskach na Jeziorze Kaliszańskim. Tego wieczoru jeszcze bardziej zmniejszyliśmy liczbę sieci – do 8. Podobnie jak poprzednie wieczory, wabiliśmy ptaki głosem. Po wyjęciu ptaków, sieci zostały zsunięte, żeby wyeliminować poranny odłów. Złapało się  255 ptaków z 4 gatunków, w tym 1 retrap. Większość z nich – 249, to oczywiście dymówki. Skład odłowionej próby dymówek był następujący: dorosłe – 13, młodociane – 236, czyli 36,3 młodego na 2 dorosłe. To znów dziwna proporcja – dwukrotnie więcej młodych na parę niż w poprzednim odłowie i czterokrotnie więcej niż na jeszcze wcześniejszym. Jeśli chodzi o ptaki dorosłe, to oznaczyliśmy je następująco: 9 samców, 1 samica i 3 bez oznaczenia płci. Tym razem nie było ani brzegówek ani pliszek żółtych.

Czwarte łapanie w trzcinowiskach na Jeziorze Kaliszańskim. Tego wieczoru zmniejszyliśmy liczbę sieci do 13, czyli w sumie 130 m. Podobnie jak poprzednie wieczory, wabiliśmy ptaki głosem. Po wyjęciu ptaków, sieci zostały zsunięte, żeby wyeliminować poranny odłów. Złapało się  601 ptaków z 7 gatunków, w tym 2 retrapy. Większość z nich – 560, to oczywiście dymówki. Skład odłowionej próby dymówek był następujący: dorosłe – 54, młodociane – 506, czyli 18,7 młodego na 2 dorosłe. To znów dziwna proporcja – dwukrotnie więcej młodych na parę niż w poprzednim odłowie. Jeśli chodzi o ptaki dorosłe, to oznaczyliśmy je następująco: 21 samców, 23 samic i 10 bez oznaczenia płci. Tym brzegówek było mniej, ale pojawiło się trochę pliszek żółtych. Wśród dymówek był osobnik, który musiał doznać (zapewne jako pisklę) uszkodzenia dzioba, które już się ustabilizowało.

Pełna lista odłowu przedstawia się następująco:

Trzecie łapanie w trzcinowiskach na Jeziorze Kaliszańskim. W związku z tym, że zespół na ten dzień liczył 5 osób, dostawiliśmy jeszcze 6 sieci, czyli w sumie 210 m. Tym razem również wabiliśmy ptaki głosem. Sieci zostawiliśmy do rana, żeby odłowić jeszcze ptaki w czasie opuszczania trzcinowiska. Złapały się w sumie 1.294 ptaki z 11 gatunków, w tym 11 retrapów.

Większość z nich – 1.204, to oczywiście dymówki, z czego tylko 108 złapało się rano. Skład odłowionej próby dymówek był następujący: dorosłe – 213, młodociane – 991, czyli 9,3 młodego na 2 dorosłe. Jeśli chodzi o ptaki dorosłe, to oznaczyliśmy je następująco: 88 samców, 83 samic i 42 bez oznaczenia płci. Tym razem sporo było również brzegówek. Tu struktura wiekowa była  następująca: dorosłe – 12, młode – 41, czyli 6,8 młodego na 2 dorosłe.

U dymówek występuje spora różnorodność ubarwienia spodu ciała. Najczęściej spód jest biały, ale występuje też sporo osobników o rdzawym ubarwieniu o różnej intensywności. Tym razem srafił się również osobnik o brudnobiałym spodzie  i taki z czarnym plamkowaniem.

Pełna lista odłowu przedstawia się następująco:

Pełna lista odłowu przedstawia się następująco: