To dalszy ciąg historii naszej pierwszej gęgawy Anser anser, którą oznakowaliśmy 13 czerwca 2020 r. na stawie w Boguniewie. Ptak dostał standardową obrączkę metalową i kolorową, numerowaną obrożę na szyję. Ostatnie spotkanie z tym ptakiem, o jakim ostatnio (6.06.2021) pisałem miało miejsce w dniu 28.04.2021 r. na rodzinnym na stawie w Boguniewie. Pływała wówczas w towarzystwie pary dorosłych gęgaw wodzących pisklęta – może to byli jej rodzice z kolejnym potomstwem? W tym miejscu, mimo wielokrotnej obecności, obserwowałem ją jeszcze tylko 6 i 17 maja 2021 r.. Później okazało się, że rzeczywiście nasza gęś opuściła rodzinny staw i udała się w dość daleką podróż. W dniach 20 i 21.08.2021 r. widziano ją nad Bałtykiem, na północ od miasta Geifswald (dawna Gryfia) w Meklemburgii (Niemcy). Miejsca obserwacji są odległe od Boguniewa o 287 i 284 km.

Kolejna informacja (udokumentowana zdjęciem) datowana jest na 7.10.2021 r. i pochodzi z Brandenburgii (Niemcy). Nasza gęś przebywała wówczas na terenie Parku Narodowego Dolnej Odry, będącego częścią projektowanego Międzynarodowego Parku Dolnej Odry, którego część leżąca po polskiej stronie nie doczekała się jeszcze realizacji. Obserwacji dokonano na południe od miejscowości Gartz, w odległości 183 km od Boguniewa.

Kolejne spotkanie z tym ptakiem jest dla mnie szczególnie miłe, ponieważ w dniu 11 lutego 2022 r. udało mi się go wypatrzeć w grupie 33 gęgaw żerujących na polu rzepaku w Boguniewie odległym ok. 200 m od stawu, na którym  608 dni wcześniej go oznakowaliśmy. Dwa tygodnie później, tj. 25 lutego 2022 r. udało mi się ją sfotografować na rodzinnym stawie.

Ostatnia obserwacja z tej wiosny w Boguniewie, to 3.05.2022 r. Aż do października 2022 r. brak wieści o miejscu przebywania naszej gęgawy.

W dniu 29.10.2022 r. A. Loręcki zaobserwował ją w Siennie koło Wągrowca. W okolicach Wągrowca przebywała do 3.12.2022 r. – 5 odczytów. W okresie 14.01-10.02.2023 r. jedenaście razy spotkaliśmy ją w stadach gęsi w Cieślach koło Rogoźna. W okresie 14.02-14.04.2023 r. pięciokrotnie odnotowaliśmy jej obecność na rodzinnym stawie w Boguniewie. Sądziliśmy, że znów zniknie na resztę wiosny i lato, ale została zaobserwowana przez A. Loręckiego na Jez. Toniszewskim, na północ od Wągrowca. Data wskazuje, że najprawdopodobniej przeszła tam pierzenie.

Kolejny okres życia naszej gęgawy wygląda bardzo podobnie. W dniu 21.09.2023 r. zaobserwowałem ją na Jez. Łęgowskim. Do 12.01.2024 r. zaobserwowano ją w |okolicach Wągrowca dziewięć razy. W dniu 23.01.2024 r. zaobserwowałem ją w Cieślach koło Rogoźna. Do 24.02.2024 r. widziana była w Cieślach trzykrotnie. W dniach 1 i 2.03.2024 r. spotkałem ją na stawie w Boguniewie. W Cieślach obserwowaliśmy ją znów w dniach 30.03.2024 r. i 13.04.2024 r. Ostanie spotkanie miało miejsce znów na stawie w Boguniewie 6.05.2024 r. Po tej obserwacji znów jest cisza, aż do jesieni.

W dniu 15.10.2024 r. B. Ziała odnotował jej obecność na Jez. Łęgowskim. Była tu również 27.10.2024 r., a 9.11.2024 r. A Loręcki widział ją w Przysiece. W dniu 24.11.2024 r. znów widziano ją na Jez. Łęgowskim,  7.12.2024 r. w Starym, a 23.12.2024 r w Potrzanowie. W Cieślach widziałem ją 22.01.2025 r., a 24.01.2025 r. B. Ziała widział ją na Jez. Rogozińskim. Na stawie w Boguniewie widzieliśmy ją 4.02.2025 r. W dniach 9 i 19.02.2025 r. B. Ziała widział ją w stadzie gęsi w Owczegłowach. 6.03. – 20.04.2025 r. cztery razy widzieliśmy ją na stawie w Boguniewie. To kolejny rok, kiedy nasza gęgawa podczas jesieni, zimy i początku wiosny “mieszka” na niewielkim obszarze w okolicach Wągrowca i Rogoźna; odległość w linii prostej między Jez. Łęgowskim i Boguniewem, to zaledwie 17 km. I zmów nastała pustka w informacjach o tym ptaku, aż do początku września.

Na początku września br. nadeszła informacja o zaobserwowaniu naszej gęsi w Danii. W dniu 8.08.2025 r. przebywała w stadzie ok. 150 gęgaw, na wysepce Borholm leżącej przy wschodnim brzegu wyspy Bogo. Odległość tego miejsca od Boguniewa, to 404 km.

Obserwacja została udokumentowana zdjęciami – poniżej jedno z nich.

No, to z dużym prawdopodobieństwem możemy przypuszczać, że letnie dziury w obserwacjach naszej gęgawy spowodowane są jej przelotami na pierzowiska nad Bałtykiem. Teraz brakuje nam jeszcze informacji wiosennej z adnotacją “w parze z pisklętami” – jak dotąd, niestety nie udało się jej zaobserwować w takich okolicznościach.

Jerzy Dąbrowski