Ptaki Okolic Rogoźna

Wiosną 2012 roku rozwiesiliśmy w Parku Zwycięstwa w Rogoźnie pięć budek lęgowych dla kawek Corvus monedula. Ku naszemu zaskoczeniu, wszystkie zostały niezwłocznie zajęte przez pary kawek. W dniu 19 maja 2012 r. skontrolowaliśmy je. W trzech były pisklęta – po 3 w każdej. W czwartej znajdowała się samica wysiadująca jaja. Parze z piątej budki lęg się nie powiódł. Dziewiątka piskląt i samica otrzymały standardowe, stalowe obrączki. Od czasu do czasu otrzymywaliśmy informacje o spotkaniu kawki z obrączką. Wiara w możliwość odczytania treści takiej obrączki u chodzącego ptaka była niewielka i nikt nie podjął takiej próby.

W dniu 9 kwietnia br. zauważyłem kawkę z metalową obrączką i postanowiłem spróbować szczęścia. Miałem w samochodzie aparat z teleobiektywem 300 mm. Zbliżałem się ostrożnie do żerujących ptaków i robiłem z coraz mniejszej odległości serie zdjęć. Po powrocie do domu “zrzuciłem” zdjęcia na komputer i okazało się, że było warto. Z czterech zdjęć udało się skompletować cały numer: 2 litery i 5 cyfr. Okazało się, że to jedno z naszych piskląt z 2012 roku. Ptak ma już prawie 8 lat i nie zmienił miejsca pobytu. Gniazduje zapewne na którymś z okolicznych budynków w odległości 100-200 metrów od miejsca w którym przyszedł na świat.

Jerzy Dąbrowski 

W czasie odłowu ptaków na terenie wyeksploatowanej części żwirowni w Cieślach, w nocy z 8 na 9.04.2020 r., trafiła się kolejna miła niespodzianka – w sieci przeznaczone do odłowu siewkowców złapała się czajka Vanellus vanellus.  Podobnie, jak w przypadku czapli siwej, czekaliśmy na ten moment od wielu lat. Czajki często latały w pobliżu sieci ale do tej pory udawało się im skutecznie je omijać. Na liście ptaków zaobrączkowanych w ramach prac Zespołu Obrączkarskiego “ROGOŹNO” czajka została wpisana pod numerem “151“. Ja zaobrączkowałem do tej pory jedno pisklę tego gatunku, ale było to w latach 80-tych XX wieku i to daleko od Rogoźna, bo nad Narwią koło Tykocina.

Złapanie po raz pierwszy dorosłego ptaka, to konieczność nauczenia się oznaczenie jego płci i wieku. W przypadku siewkowców nie zawsze jest to łatwe zadanie. Z oględzin i dokonanych pomiarów wynika, że był to młodociany samiec. Poniżej zamieszczam zdjęcia, które pokazują “diagnostyczne” partie upierzenia. Przy oznaczaniu płci czajki istotna jest min. długość piór tworzących czubek na głowie. Ten osobnik miał wymiar w dolnej części przedziału charakterystycznego dla samców.

Jerzy Dąbrowski

W czasie nocnych odłowów ptaków na terenie wyeksploatowanej części żwirowni w Cieślach trafiła się miła niespodzianka – w sieci przeznaczone do odłowu kaczek złapała się czapla siwa Ardea cinerea.  Czekaliśmy na ten moment od wielu lat, ponieważ gatunek ten nie jest rzadkością ale nigdy jeszcze nie udało się nam go złapać. Na liście ptaków zaobrączkowanych w ramach prac Zespołu Obrączkarskiego “ROGOŹNO” czapla została wpisana pod numerem “150“. Chodząc nocą do ustawionych na rozlewiskach lub brzegach zbiorników wodnych sieci, czekaliśmy na ten moment. Przede wszystkim zastanawialiśmy się, czy nasze sieci wytrzymają uderzenie tak wielkiego ptaka. Teraz już wiemy, że te obawy były niepotrzebne. Czapla choć wymiarami jest dużym ptakiem, to okazała się relatywnie bardzo lekka – ważyła 1,46 kg. Dla porównania jeden z zaobrączkowanych przez nas samców krzyżówki Anas platyrhynchos ważył 1,25 kg. Kolejne zaskoczenie, to kwestia transportu tak dużego ptaka. Okazało się, że czapla mieści się w worku, który służy nam zwykle do przenoszenia złapanych kaczek. Ptak w naturalny sposób “składa się jak scyzoryk”. Dla tak rzadkiego gościa zorganizowaliśmy sesję zdjęciową. Robienie portretów czapli, to dość ekscytujące zajęcie, z uwagi na potężny, ostry dziób i bardzo długą szyję. Taka budowa tego ptaka sprawia, że może on sięgnąć czubkiem dzioba bardzo daleko. Trzeba więc było uważać na oczy, które są pierwszym celem dla broniącego się ptaka. Po prostu: oślepienie wroga pozwala na bezpieczną ucieczkę. W tym przypadku sesja zdjęciowa i rozstanie przebiegły pokojowo. Opis całego łapania znajduje się w zakładce “bieżące obrączkowania”.

Jerzy Dąbrowski i Bronisława Peplińska